Sindrom Stevens-Johnson (SJS) biasanya dianggap sebagai bentuk erythema multiforme yang teruk, yang merupakan sejenis reaksi hipersensitiviti terhadap ubat, termasuk ubat bebas, atau jangkitan, seperti herpes atau radang paru-paru berjalan disebabkan olehMycoplasma pneumoniae.
Pakar lain menganggap sindrom Stevens-Johnson sebagai keadaan yang terpisah dari eritema multiforme, yang sebaliknya mereka bahagikan kepada bentuk eritema multiforme minor dan eritema multiforme.
Untuk membuat keadaan menjadi lebih membingungkan, terdapat juga bentuk sindrom Stevens-Johnson yang teruk: nekrolisis epidermis toksik (TEN), yang juga dikenali sebagai Sindrom Lyell.
HRAUN / Getty ImagesSindrom Stevens-Johnson
Dua pakar pediatrik, Albert Mason Stevens dan Frank Chambliss Johnson, menemui sindrom Stevens-Johnson pada tahun 1922. Sindrom Stevens-Johnson boleh mengancam nyawa dan boleh menyebabkan gejala serius, seperti lepuh kulit yang besar dan pelepasan kulit anak.
Malangnya, kira-kira 10% orang dengan sindrom Stevens-Johnson dan 40% -50% dengan nekrolisis epidermis toksik mempunyai gejala yang teruk sehingga mereka tidak sembuh.
Kanak-kanak dari mana-mana umur dan orang dewasa boleh terkena sindrom Stevens-Johnson, walaupun orang yang mengalami imunokompromi, seperti menghidap HIV, cenderung lebih berisiko.
Gejala
Sindrom Stevens-Johnson biasanya bermula dengan gejala seperti selesema, seperti demam, sakit tekak, dan batuk. Seterusnya, dalam beberapa hari, kanak-kanak dengan sindrom Stevens-Johnson akan berkembang:
- Sensasi terbakar di bibir, bahagian dalam pipi mereka (mukosa bukal), dan mata.
- Ruam merah rata, yang mungkin mempunyai pusat gelap, atau berkembang menjadi lepuh.
- Pembengkakan muka, kelopak mata, dan / atau lidah.
- Merah, mata merah.
- Sensitiviti terhadap cahaya (fotofobia).
- Ulser atau erosi yang menyakitkan di mulut, hidung, mata, dan mukosa genital, yang boleh menyebabkan kerak.
Komplikasi sindrom Stevens-Johnson boleh merangkumi ulserasi dan buta kornea, pneumonitis, miokarditis, hepatitis, hematuria, kegagalan buah pinggang, dan sepsis.
Tanda Nikolsky yang positif, di mana lapisan atas kulit anak keluar ketika digosok, adalah tanda sindrom Stevens-Johnson yang teruk atau bahawa ia telah berkembang menjadi nekrolisis epidermis toksik.
Seorang kanak-kanak juga diklasifikasikan sebagai nekrolisis epidermis toksik jika mereka mempunyai lebih dari 30% detasmen epidermis (kulit).
Punca
Walaupun lebih daripada 200 ubat boleh menyebabkan atau mencetuskan sindrom Stevens-Johnson, yang paling biasa termasuk:
- Anticonvulsants (epilepsi atau rawatan kejang), termasuk Tegretol (Carbamazepine), Dilantin (Phenytoin), Phenobarbital, Depakote (Asid Valproik), dan Lamictal (Lamotrigine)
- Antibiotik sulfonamida, seperti Bactrim (Trimethoprim / Sulfamethoxazole), yang sering digunakan untuk merawat UTI dan MRSA
- Antibiotik beta-laktam, termasuk penisilin dan sefalosporin
- Ubat anti-radang nonsteroid, terutamanya jenis oxicam, seperti Feldene (Piroxicam) (biasanya tidak diresepkan kepada kanak-kanak)
- Zyloprim (allopurinol), yang biasanya digunakan untuk merawat gout
Sindrom Stevens-Johnson biasanya diduga disebabkan oleh reaksi ubat-ubatan, tetapi jangkitan yang juga berkaitan dengannya boleh merangkumi yang disebabkan oleh:
- Virus herpes simplex
- Mycoplasma pneumoniaebakteria (radang paru-paru berjalan)
- Hepatitis C
- Histoplasma capsulatumkulat (Histoplasmosis)
- Virus Epstein-Barr (mono)
- Adenovirus
Rawatan
Rawatan untuk sindrom Stevens-Johnson biasanya bermula dengan menghentikan ubat apa pun yang mungkin mencetuskan reaksi dan kemudian rawatan sokongan sehingga pesakit pulih dalam masa sekitar empat minggu. Pesakit ini sering memerlukan rawatan di unit rawatan intensif, dengan rawatan yang mungkin merangkumi:
- Cecair IV
- Nutrisi tambahan
- Antibiotik untuk merawat jangkitan sekunder
- Ubat sakit
- Penjagaan luka
- Steroid dan imunoglobulin intravena (IVIG), walaupun penggunaannya masih kontroversial
Rawatan sindrom Stevens-Johnson sering diselaraskan dalam pendekatan berpasukan, dengan doktor ICU, pakar dermatologi, pakar oftalmologi, ahli pulmonologi, dan ahli gastroenterologi.
Ibu bapa harus mendapatkan rawatan perubatan dengan segera sekiranya mereka berfikir bahawa anak mereka mungkin mempunyai sindrom Stevens-Johnson.
.jpg)
.jpg){kind=spacer}
-syndrome-overview.jpg)
